Thaiwahclub : แนะนำตัวเองหน่อยครับ

ชื่อ ซีครับ มาออสด้วยวีซ่านร.หลังเรียนจบ ปัจจุบันอายุ28ปีครับ

Thaiwahclub : ซีอยู่ออสเตรเลียมากี่ปีแล้ว ทำอะไรมาบ้าง และตอนนี้ทำอะไรอยู่ครับ

อยู่ออสมาปีนี้ขึ้นปีที่6ครับ เริ่มทำงานเหมือนๆคนอื่น ตั้งแต่ในร้านไทย แจกใบปลิว ดรอปโบชัวร์ ทำกาแฟ คลีน รับซ่อมแซมตกแต่งร้าน ทำบ้านเช่า ฯลฯ ทำทุกอย่างที่ได้เงิน   ตอนนี้เปิดร้านไทยมาแล้ว4ปี เพิ่งเปิดร้าน...(ความลับ)ปีนี้ และก็ทำกาแฟเป็นอาชีพเสริม

Thaiwahclub :อุปสรรคอะไรบ้าง สัก 3 ข้อที่เราเจอมาและรู้สึกว่ายาก

ผมเป็นคนไม่ค่อยกลัวปัญหา อะไรนะครับ เพราะคิดว่าอุปสรรคนี่แหละคือสิ่งที่จะติดสินว่า คนๆนั้นจะเป็นอย่างไงในอนาคต แต่ถ้าจะจำแนกขอเป็นสองอย่างนี้
อุปสรรคภายนอก(ในที่นี้หมายถึงที่ออสนะครับ)

1.ระดับภาษา การสื่อสารไม่เท่าไหร่ ส่วนใหญ่กลัวเรื่องเอกสาร อ่านเอกสารกฎหมาย ภาษี กฎหมายต่างๆ คือเนื่องด้วยไม่ใช่ภาษาหลักที่เราใช้ รวมถึงมันเป็นภาษากฎหมายด้วย ก็ต้องเสียเวลา เสียเงินไปให้คนอื่นดูอีก

2.ภาษี แพงไม่บันยะบันยัง

3.รัฐบาลนี้ เปลี่ยนกฎกันกระจาย ผมมองว่ากฎใหม่ๆที่ออกมามันสะเทือนมากสำหรับเด็กนร.-นักธุรกิจรุ่นนี้

อุปสรรคภายใน

1.ความขี้เกียจ ผมเชื่อว่าทุกคนรู้อะไรดีไม่ดี อะไรควรทำไม่ควรทำ แต่ความขี้เกียจนี่ละ จะเป็นตัวฉุดรั้ง ให้แต่ละคนไปอยู่ในระดับที่แตกต่างกัน

2.ทัศนคติ....

3.สติปัญญาและอารมณ์...

Thaiwahclub :ชอบและไม่ชอบอะไรบ้างครับในการใช้ชีวิตในต่างแดน

ชอบ ความมีระเบียบวินัย การเคารพผู้อื่น เคารพกฎหมาย ฯลฯ

ไม่ชอบ ไม่มีนะ ผมเลือกที่จะมาเอง แล้วผมค้นพบว่าที่นี่มันใช่อ่ะ เลยอยากอยู่

ถ้าจะให้หาสักอย่างนึง น่าจะเป็นความเหงามั้ง ช่วงแรกๆ มาจากไทย เลิกกับแฟน ทำงานหนัก ไม่ค่อยได้เข้าเรียน เลยไม่ค่อยมีเพื่อนเท่าไหร่ ถึงมีก็ไม่ค่อยได้คุย หรือติดต่อกัน(เพื่อนโรงเรียนภาษานะ) แต่ตอนนั้นก็อยู่ได้เพราะเรามีเพื่อน คือ เงิน (หัวเราะ) ทำงานหนักเก็บเงิน กับบ้านมานั่งนับเงิน วันหยุด พับบลิคก็ไปทำงาน เก็บเงินซื้อร้าน ส่งน้องมาเรียนนี้

Thaiwahclub : อายุยังวัยรุ่นได้มาเปิดร้านอาหารในต่างแดนแบบนี้ อะไรเป็นความท้าทายของเราบ้าง

ผมพยายามคิดเข้าข้างตัวเองว่าตัวเองเก่งนะครับ แต่จริงๆแล้ว ผมว่าที่เปิดร้านได้เพราะผมฟลุ๊ค (หัวเราะ)

เรื่องเก่งตอนนั้น คือเราเก็บเงินเก่ง พยายามมาก กับเรื่องรักษาวินัยการเงิน จังหวะ เพื่อนชวนหุ้นร้านพอดีจาก10% มา20% จนผมได้ไปดูร้านมาสองครั้ง เลยบอกงั้น50-50ละกัน (หัวเราะ)

ตอนนี้เพื่อนกลับไปไทยเกือบ3ปีละ เราก็เลยเป็นเจ้าของคนเดียว
นอกเรื่อง...มั้ง?
เข้ามาที่คำถาม ความท้าทายในการเปิดร้านอาหาร ตอนแรกที่หุ้นกับเพื่อนก็ยังมีคนคอยช่วยกันคิดครับ แต่พอเรามาดูแลเองคนเดียว ต้องบริหารเองทุกอย่างมันก็ต้องทุ่มเท

ใส่ใจมากขึ้น ต้องคิดต้องปรับตัวอยู่ตลอด เพราะ คู่แข่งก็โตขึ้นเรื่อยๆ ทุกวันครับ ตอนนี้ความท้าทายใหม่ของผมอีกอย่างก็คือ ผมกำลังคิดที่อยากจะเปิดร้านใหม่อีกร้านครับ แต่เป็นแนวคาเฟ่ เพราะอยากทำอะไรที่ตัวเองถนัดและชอบ เพราะส่วนตัวเเล้วเราเป็นคนชอบกาแฟ แต่ก็คงรอให้ทุกอย่างเข้าที่เข้าทางอีกนิดครับ ตั้งใจมากๆ อยากให้ทุกอย่างออกมาดี

Thaiwahclub :ช่วงที่มาถึงใหม่ๆกับ ช่วงตอนนี้ ตัวซีเอง และ Sydney เปลี่ยนแปลงไปเยอะมั้ย 

ตัวผมเปลี่ยนคือ ใจเย็นขึ้น

ผมชอบนะ เพราะมันคือจุดเสียผมเลย อาจจะเพราะหน้าที่ สถานการณ์ที่เราไปอยู่จุดนั้นบ่อย(คุณต้องได้อยู่ ถ้าคุณอยากได้ Top rate ทุกอาชีพ เจ้าของกิจการ ผู้จัดการ ฯลฯ เวลาที่คุณอยู่ในจุดที่ต้องตัดสินใจ บีบคั้นนานๆ นิสัยคุณจะเปลี่ยน ผมไม่ค่อยสนใจนะทีแรก จนคนใกล้ตัวเตือน ผมเลยว่า ผมควรจะต้องกลับมา ทบทวนตัวเองบ้าง

อันนี้แถมเรื่องนี้นะ เคยหา เด็กในกรุ๊ปwahในเฟส ไปทำงานร้านอาหารเรา กับ คาเฟ่ ผมเคยว่าเค้านะ น่าจะ2-3คนอยู่ หรืออาจจะหลายคนกว่านั้น  
จะบอกว่า ที่ว่าไป ด้วยอารมณ์หรือเหตุผลก็แล้วแต่ ผมขอโทษด้วยนะครับ  
แต่ส่วนตัวผม ได้ดีทุกวันนี้ ทัเงที่ไทยและออส เพราะว่าผมถูกคนแบบผมนี้ละ ขัดเกลามา พูดตรงๆ ไม่อ้อมค้อมอาจไม่หวาน แบบบางคนที่ชอบหลอกใช้ (หัวเราะ)
แต่เชื่อว่าที่พูดไปนี่เพราะหวังดีจริงๆ แล้วอย่าลืมว่าบางคนอยู่ไทยไม่เคยทำพวกนี้มาเลย แล้วคนที่ให้โอกาสเนี่ย บางทีเค้าก็คาดหวัง อยากให้ได้ เลยคาดคั้นไปด้วยอารมณ์และวาจาไปหน่อยก็อย่าโกรธเคือง กันเลยนะครับ No hard feelings between us haha

Sydney เปลี่ยน กฎยากขึ้น ทุกอย่าง อาจจะด้วยสถานการณ์โลก หรือ whatever แต่มันยังมีที่ว่างให้กับคนเก่ง มีความสามารถอยู่ ฉนั้น ตั้งเป้าแล้วตั้งใจทำ หาช่องให้เจอ ผมเชื่อว่ายังมีโอกาสอยู่

Thaiwahclub :อยากฝากอะไรถึงน้องๆที่กำลังจะมา หรือเพิ่งมาถึงออสเตรเลียบ้าง

คุณต้องเก่งในการปรับตัว ตั้งใจ อย่าวอกแวก เพราะตอนนี้สถานการณ์เปลี่ยนไปแล้ว จะเรียน จะหาเงิน จะหาธุรกิจ คิดอะไรก็ตั้งใจครับ ทำให้ดีที่สุด ถึงมันดูเป็นคำพูดทั่วๆไป แต่มันใช้ได้จริงๆครับ เพราะเวลาที่นี่ผ่านไปเร็วมาก ไม่งั้นอีก3-5ปี คุณอาจจะต้องกลับบ้านผมไม่อยากให้กลับไปแบบไร้จุดหมาย ยังไงมีโอกาสมาแล้ว ทำทุกอย่างให้เต็มที่ครับ