แชร์ประสบการณ์ชมละครเวที Harry Potter and The cursed Child ที่เมลเบิร์น

     คุณ Phongpat Prompetch หนึ่งในคนไทยที่ได้เข้าชมละครเวทีชื่อดังอย่าง “Harry Potter and The cursed Child” ที่โรงละคร Princess Theatre ในเมืองเมลเบิร์น พร้อมพกพาความประทับใจมาบอกเล่าประสบการณ์การรับชมและรีวิวให้อ่านกันทางเฟสบุ๊คส่วนตัวของคุณ Phongpat

     ในบทความนี้ได้เอาข้อความที่คุณ Phongpat รีวิวเอาไว้มาแชร์ให้อ่านกันอีกครั้ง หากใครอ่านแล้วเกิดสนใจและอยากชมละครเวทีเรื่องนี้บ้าง สามารถเข้าไปรายละเอียดตั๋วได้ที่ ticketmaster

     ประสบการณ์ชมละครเวที Harry Potter and The cursed Child

     เมื่อปี 2019 ได้มีการวางขายหนังสือ "Harry Potter and The cursed Child Part 1&2" ในรูปแบบบทพูดละครเวที ด้วยเนื้อเรื่องบางอย่างไม่ค่อยสมเหตุสมผล ไม่ถูกใจ และมีการแสดงเพียงแค่ที่ London เท่านั้น โอกาสที่ได้ร่วมรับชม เป็น 0% ด้วยปัจจัยหลายอย่างทำให้ผมรู้สึกเข้าไม่ถึง จนกลายเป็นอคติกับ Harry Potter and The cursed Child เอามากๆ เรียกได้ว่าไม่อยากเรียกรวมว่านี้คือภาคที่ 8 ด้วยซ้ำ

     แต่ในปีนี้ 2019 ได้มีการขยายแฟรนไชน์ละครเวทีมายัง “Princess Theater” เมือง Melbourne ซึ่งผมอาศัยอยู่ มันเป็นโอกาสที่ดีที่ได้ลองเปิดใจอีกครั้ง

     เรื่องราวจะมีทั้งหมด 2 พาร์ท พาร์ทละ 2 ชั่วโมงครึ่ง สามารถเลือกวันละภาค แต่ผมเลือกดูรวดเดียวจบภายในวันเดียวเหมือนผู้ชมส่วนใหญ่ในวันนั้น ตั้งแต่ 13:30 - 22:30 กันเลยที่เดียว ซึ่งผู้ชมมีหลากหลายวัย ทั้งเด็ก วัยรุ่น คนวัยกลางคน และคนแก่ (อาวุโส) มาดูเยอะว่าที่คิดมาก

     หลังจากได้รับชมผลงานการแสดงจริงๆ สดๆ ต่อหน้า รู้สึกผิดคาด เหนือความคาดหมายเอามากๆ ประทับใจสุดๆ รู้สึกว่ามันเชื่อมต่อเรื่องราวของโลกเวทมนต์อีกครั้งจริงๆ เหมือนครั้งสมัยเด็กๆ ที่ตื่นเต้นกับการได้เข้าดูภาพยนตร์ชุด Harry Potter ในโรงภาพยนตร์

     กล้าพูดได้อย่างเต็มปากและยอมรับอย่างเต็มใจเลยว่า งานละครเวที “Harry Potter and The cursed Child” นี่ดีจริงๆ ดีกว่าการอ่านตัวหนังสือบทละครหลายเท่าเลย อคติ!! ทั้งหลายเกี่ยวกับการสร้างภาคต่อของ Harry Potter ภาคนี้หายไปหมดทุกประการเลย

     อารมณ์ทุกอย่างชัดเจนมากครับ ทั้งสนุก แอคชั่น ตลก ตื่นเต้น ระทึกขวัญ น่ากลัว ดราม่า ชอบฉากแลกเปลี่ยนความรู้สึกของความเป็นพ่อระหว่าง Harry กับ Draco ฉาก Godric's Hollow สะเทือนใจกว่าที่คิดมากน้ำตลอคลอตามเลย ได้ยินเสียงสะอึ้นทั่วโรงละครเลย

     มุขตลกเรียกเสียงฮาได้เยอะมาก ไม่คิดว่าตัวละครที่ได้ซีนตลกมากที่สุดจะเป็น Draco Malfoy หรือแม้แต่ Severus Snape ก็ไม่แพ้กัน ซึ่งในการอ่านจากหนังสือจะไม่สามารถรับรู้ได้เลยว่าคำหรือประโยคนั้นมันตลกแค่ไหน ถ้าไม่ได้มาจากการดู การฟัง

     โรงละครแห่งนี้มีกลไกสร้างเวทมนตร์มากกว่าที่คิดเยอะมาก!!! ทั้งที่ผู้ชมสามารถมองเห็นทุกอย่างได้ 180 องศา แต่ไม่สามารถจับผิดกลไกเทคนิคเวทมนต์ต่างๆได้เลย อึ้ง!! ว้าว!! ตลอดเวลาในทุกๆ 3 นาทีก็ว่าได้ จนรู้สึกเริ่มเชื่อไปแล้วว่า “หรือว่าเป็นเวทมนตร์คาถาจริงๆว่ะ”

     - นักแสดงแค่หมุนตัวหนึ่งรอบ ชุดไปรเวทก็เปลี่ยนเป็นยูนิฟอร์มโรงเรียน ??

     - ข้าวของสิ่งของที่กระจายเดินกลับเข้าทีอย่างเป็นระเบียบได้ยังไง ??

     - เตียงนอนที่เรียบๆ ว่างๆ อยู่ดีๆ ก็มีแรงกระชากจากใต้ผ้าห่มแล้วตัวละครสะดุ้งตื้นจากฝันร้ายนั่งอยู่บนเตียง นักแสดงมาได้ยังไง ??

     - การกลายร่างเป็นอีกตัวละครหนึ่งแบบทันที(ดื่มน้ำยาสรรพรส) ทุกอย่างเกิดขึ้นในอิริยาบถของตัวละครที่เคลื่อนที่ไปทั่วเวที แต่คนเดิมหายไปไหน ??

     - ตัวละครลอยกลางอากาศ (ไม่ได้กระโดดเอง) แล้วโดนดูดเข้าไปในขั้นหนังสือได้ยังไง ??

     - ตัวละครโดนดูดเข้าไปในช่องหยดเหรียญในตู้โทรศัพท์ (เข้ากระทรวงเวทมนต์) ลักษณะเหมือนเครื่องดูดฝุ่นดึงเสื้อคลุมเข้าไปแรงๆ แต่ตัวคนหายไปด้วยได้ยังไง ??

     - ผู้คุมวิญญาณเหมือนในภาพยนตร์มากๆ ผ้าคลุมของผู้คุมวิญญาณลอยแบบไร้น้ำหนักจริงๆ บินไปทั่วโรงละครแบบอิสระมาก (มองไม่เห็นเชือกสลิงด้วยซ้ำ) น่ากลัวมากๆ

     และยังมีอีกหลายเทคนิคที่ไม่ได้อยู่บนเวทีและเล่นกับตัวผู้ชมได้อย่างน่าจดจำ

     เชื่อได้เลยว่า ณ ปัจจุบัน ละครเวที Harry Potter and The cursed Child เป็นละครที่มีกลไกและเทคนิคที่ล้ำสมัยที่สุดในโลกมักเกิ้ลแล้ว มันทำให้เชื่อได้จริงๆว่าเวทมนตร์มีจริง!!!

     การแสดงจบด้วยความประทับใจสุดๆ เหนือความคาดหมายแบบสุดๆ นักแสดงทุกๆ คนออกมาโค้งขอบคุณผู้ชมทุกคนพร้อมกัน 3 รอบ ผู้ชมทุกคนก็ยืนขึ้นปรบมือเป็นกำลังใจกลับไปเป็นเวลานานมากๆกว่า 5 นาที (หูอื้อไปพักใหญ่เลย)

     คู่รักที่นั่งอยู่ข้างผมกล่าวลา ครอบครัวแม่ลูกด้านที่นั่งหน้าก็โบกมือลาแล้วเดินออกจากทางออก (อยู่ด้วยกันทั้งวันจนกลายเป็นเพื่อนกันไปโดยปริยาย) แต่ผมเองยังไม่อยากออกเดินออกจากโรงละครเลย ยังไม่อยากให้จบเลยจริงๆครับ

     ความอิ่มเอมกับการได้กลับมาอยู่ในโลกเวทมนตร์อีกครั้ง ทำให้ผมเองยังนั่งเล่นมองดูประติมากรรมเด็กน้อยที่อยู่ในรังนก (โลโก้ Harry potter and The Cursed Child) อยู่ด้านนอกโรงละคร นั่งเก็บบรรยากาศความรู้สึกนั้นไปเรื่อยๆชิลๆ จนผู้ชมจางหายกลับบ้านไปหมดแล้วเหลือแค่ไม่ถึง 10 คน

     ทันใดนั้น ไม่น่าเชื่อ!! เหล่านักแสดงหลักตัวเป็นๆ เดินออกมาจากประตูโรงละคร !!!

     ผมได้มีโอกาสเข้าไปทักทายกับนักแสดงที่เป็น Harry Potter ผมพูดชื่นชมการแสดงของเขา ขอลายเซ็นและถ่ายรูปเซลฟี่ด้วย ซึ่งนักแสดงหญิงที่แสดงเป็น Rose Weasley ได้วิ่งเข้ามาแอบถ่ายรูปร่วมด้วย ทั้งคู่น่ารักดี กันเองสุดๆ ผมกล่าวคำขอบคุณอีกครั้งและกอดลา

     ต่อมาก็เซลฟี่และขอลายเซ็นกับนักแสดงบท Scorpain สุดท้ายได้คุยชื่นชมถ่ายรูปกับนักแสดงหญิงที่แสดงเป็น Delphile Diggory เธอดูถ่อมตัวมาก และน่ารักมากๆ ผมชื่นชมเธอที่สามารถอยู่เชือกสลิงลอยไปมาได้สูงขนานนั้น เธอดูเขินหน่อยแต่ก็รับคำชมและกอดลาโบกมือลา น่ารักจริงๆครับ

     มันเป็นการเจอดารานักแสดงที่กันเองมาก แต่ละคนดูเป็นคนธรรมดามาก เสื้อยืด กางเกงยีนส์ เป้สะพาย คุยเสร็จก็โบกมือลา เดินไปลงสถานีรถไฟแบบคนธรรมดาเลย เข้าถึงง่ายสุดๆ ประทับใจเพิ่มเข้าไปอีก

     งานนี้คุ้มยิ่งกว่าคุ้มครับ อยากแนะนำทุกคนมากๆจริงๆ สำหรับคนที่มีโอกาสไปเที่ยวหรืออยู่ที่ London / Broadway / San Francisco / Melbourne แนะนำอย่างยิ่งกับโรงละครเวทีสุดวิเศษเรื่องนี้ คุณจะไม่เสียดายเลยจริงๆ และอย่าให้อคติอะไรมากั้นระหว่างตัวคุณกับโลกเวทมนตร์นะครับ

     ปล. อยากจะเขียนอะไรอีกหลายอย่างมากๆ แต่มันมี #KeepTheSecret แม้แต่พี่ๆพนักงานยังเตือนตอนออกจากโรงละครเลย และตอนหลังยังมีเข็มกลัด "KeepTheSecret" แจกด้วยนะครับ